Δημοτική Πινακοθήκη Διδυμοτείχου - Δημήτρη Ναλμπάντη

Η Δημοτική Πινακοθήκη Διδυμοτείχου στεγάζει έργα του ζωγράφου Δημητρίου Ναλμπάντη. O επισκέπτης της Πινακοθήκης μπορεί να γνωρίσει πτυχές του ζωγράφου, καθώς και να νιώσει τη δημιουργία και την έμπνευση μέσα από τα θαυμαστά έργα του.

Πρόκειται για μια μοναδική συλλογή, δωρεά του τιμημένου από τον Ο.Η.Ε. Διδυμοτειχίτη ζωγράφου, ο οποίος με το «μαγικό ρεαλισμό» του εισάγει με έναν ιδανικό τρόπο τον επισκέπτη στο Διδυμότειχο, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Ο επισκέπτης μπορεί παράλληλα να γνωρίσει το ξεχωριστό έργο του Δημήτρη Ναλμπάντη σε ένα διώροφο κτίριο του μεσοπολέμου που αποκατέστησε ο Δήμος και τοιχογράφησε, με μοναδικό τρόπο, ο ίδιος ο ζωγράφος.

Λίγα λόγια για τον ζωγράφο Δημήτρη Ναλμπάντη

Ο Δημήτρης Ναλμπάντης έπιασε πινέλο στα πέντε του χρόνια, στο Διδυμότειχο, ενώ στα επτά του κοπιάρει τον Ντε Λακρουά και μαθητεύει ελεύθερο σχέδιο δίπλα στο ζωγράφο Νίκο Τζιώτη. Στα δώδεκά του αγιογραφεί και αρχίζει να παρουσιάζει τις δουλειές του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Η πρώτη σημαντική βράβευση έρχεται το 1986 από την UNESCO και την Ένωση Κριτικών της Ευρώπης. Το 1987 βραβεύεται από την UNICEF, ενώ το 1990 δημιουργεί ομάδα τοιχογράφων. Τα έργα του παρουσιάζονται σε πλήθος συλλογών του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Η μεγαλύτερη (έως σήμερα) διάκριση του ζωγράφου έρχεται το 2000, όταν έργο του επελέγη να γίνει γραμματόσημο σε ειδική σειρά που εκδόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη (φωτό). Η Ελλάδα εκπροσωπείται για πρώτη φορά σε αυτό τον διαγωνισμό και έτσι η διάκριση αποτελεί Ελληνική πρωτοτυπία. Το όνομα του Δημήτρη Ναλμπάντη συγκαταλέγεται επιπλέον σε κατάλογο με τους μεγαλύτερους ζωγράφους του κόσμου (Σαλβαντόρ Νταλί, Πικάσσο, Vermeer, Henry Moore, Ραφαέλ, Andrew Wyeth, Hans Erni και Leroy Nieman) των οποίων τα έργα έγιναν γραμματόσημα του ΟΗΕ.

Το 2003, άλλα τέσσερα έργα του έγιναν γραμματόσημα στη σειρά "Προστασία Περιβάλλοντος" των Ελληνικών Ταχυδρομείων, ενώ το 2006 φιλοτέχνησε δωρεάν τα εικαστικά του «Σχολείου της Ειρήνης και του Περιβάλλοντος» στο Δήμο Τριγώνου Έβρου. Η πιο πρόσφατη έκθεσή του (2007) είχε τον τίτλο "Τέχνη και Περιβάλλον".

Έργα του (πέραν αυτών στη Δημοτική Πινακοθήκη Διδυμοτείχου) βρίσκονται στο κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, σε μουσεία και συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας.

{ Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Δημοτική Πινακοθήκη Διδυμοτείχου, τη ζωή και το έργο του Δημήτρη Ναλμπάντη, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://www.didymoteicho.gr/Pinakothiki/index.htm. Διεύθυνση Δημοτικής Πινακοθήκης: Πατριάρχη Διονυσίου 3, Διδυμότειχο. Tηλ - φαξ: 25530-23658 }

Αρχαιολογικός χώρος Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης

Σε απόσταση 8 χιλμ. από τον Κυπρίνο και μεταξύ των οικισμών Ζώνης και Μ. Δοξιπάρας βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης.


Ένα εντυπωσιακό αμαξοστάσιο της ρωμαϊκής εποχής, καύσεις νεκρών με τις αμάξες και τα άλογά τους και με όλο το διάκοσμο από αγγεία, κοσμήματα, χάντρες και χαλινάρια.

Στις αρχές του 2ου αι. μ.Χ. τέσσερα μέλη μιας πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων που πέθαναν διαδοχικά, αποτεφρώθηκαν και ενταφιάστηκαν στο ίδιο σημείο, κοντά στο δρόμο που οδηγούσε από την Αδριανούπολη στη Φιλιππούπολη. Στην ίδια θέση κατασκευάστηκε σταδιακά μεγάλος τύμβος, για να διατηρηθεί ανά τους αιώνες ζωντανή η μνήμη των νεκρών.

Τα ευρήματα:

Στην περιοχή του τύμβου αποκαλύφθηκαν τα υπολείμματα των καύσεων τεσσάρων ατόμων, τριών ανδρών και μιας γυναίκας, που πέθαναν διαδοχικά. Όλες οι καύσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα σε λάκκους, όπου είχαν συσσωρευτεί τα απαραίτητα για την αποτέφρωση του σώματος ξύλα. Μετά την ολοκλήρωση της καύσης, οι συγγενείς τοποθέτησαν μέσα στους λάκκους τα κτερίσματα, τα απαραίτητα δηλαδή δώρα των ζώντων προς τους νεκρούς, που θα τους συνόδευαν στη μετά θάνατον ζωή τους. Εκτός από τα απανθρακωμένα οστά των νεκρών και τα ξύλα, στις καύσεις εντοπίστηκαν πολλά οργανικά υλικά, όπως υπολείμματα δέρματος και υφάσματος, κομμάτια σχοινιού και φιτιλιού, απανθρακωμένα καρύδια και κουκουνάρια. Καθώς τα οστά δεν έχουν ακόμη εξεταστεί από ανθρωπολόγους, τα συμπεράσματα για το φύλλο των νεκρών στηρίζονται αποκλειστικά στο είδος των κτερισμάτων που τους συνόδευαν.

Οι άμαξες που βρέθηκαν στη Μικρή Δοξιπάρα – Ζώνη ήταν τα οχήματα με τα οποία μεταφέρθηκαν οι νεκροί στο χώρο ταφής. Οι πέντε άμαξες αποτελούν το πιο εντυπωσιακό εύρημα της ανασκαφής. Μαζί με τα υποζύγιά τους έχουν εναποτεθεί σε ρηχούς λάκκους, ανοιγμένους στο φυσικό έδαφος. Κάθε άμαξα είναι λίγο διαφορετική από τις άλλες τόσο στη διακόσμηση όσο και στα τεχνικά χαρακτηριστικά. Σε όλες διατηρούνται οι άξονες, τα σιδερένια στεφάνια των τροχών (επίσωτρα), τα συμπαγή σιδερένια περιαξόνια καθώς και τα υπόλοιπα λειτουργικά και διακοσμητικά στοιχεία. Σε δύο από αυτές διατηρούνται ίχνη και αποτυπώματα των ξύλων. Οι άμαξες χωρίζονται σε δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα, που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του τύμβου, πολύ κοντά στην ταφή- καύση Β΄, ανήκουν οι δύο άμαξες (άμαξες Β΄και Γ΄). Δίπλα τους βρέθηκε και η ταφή δύο αλόγων (ταφή αλόγων Α').

Σε διάφορα σημεία του τύμβου βρέθηκαν επίσης περιοχές με υπολείμματα προσφορών προς τους νεκρούς. Στα σημεία αυτά εντοπίστηκαν στάχτες, οστά ζώων και σπασμένα πήλινα αγγεία. Στην αρχαιότητα, μετά την ταφή, οι συγγενείς συνήθιζαν να προσφέρουν προς τους νεκρούς υγρές προσφορές ( νερό, κρασί, γάλα, μέλι) ή τροφές σε τελετές που γίνονταν κοντά στους τάφους.

Ο ενταφιασμός αλόγων και αμαξών στην αρχαία Θράκη, έχει τις ρίζες του στα προιστορικα χρόνια. Tους νεκρούς, που ήταν μέλη μιας πλούσιας οικογένειας Θρακών, συνόδευαν πολλά αντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως αγγεία, ανάρια, υχνοστάτες, κιβωτίδια, κοσμήματα κ.α.

Η ανασκαφή:

Η έρευνα στον ταφικό τύμβο της Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης άρχισε το 2002 από τη ΙΘ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θράκης, περιφερειακή υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, με υπεύθυνους αρχαιολόγους τον Διαμαντή Τριαντάφυλλο, Διευθυντή τότε της Εφορείας και τη Δόμνα Τερζοπούλου.

Τα ευρήματα που ήρθαν στην επιφάνεια με τις ανασκαφές είναι από τα σημαντικότερα στον Έβρο.

Προοπτική Ανάδειξης του χώρου:

Επειδή το εντυπωσιακό σύνολο των καύσεων, των αμαξών και των αλόγων αποτελεί μοναδικό εύρημα για τον ελλαδικό χώρο το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε, το Νοέμβριο του 2003, τη δημιουργία εκθεσιακού χώρου στην περιοχή του τύμβου. Φορέας υλοποίησης της δημιουργίας του εκθεσιακού χώρου είναι το Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων.

Το έργο συνεχίζεται με τη συντήρηση των αμαξών και των κτερισμάτων. Για να διατηρηθεί η ανασκαφική εικόνα των ευρημάτων, η οποία εντυπωσιάζει όλους τους επισκέπτες, αποφασίστηκε η τρισδιάστατη σάρωση καύσεων, αμαξών και αλόγων και η κατασκευή πιστών αντιγράφων σε φυσικό μέγεθος. Τα αντίγραφα αυτά θα τοποθετηθούν στις αντίστοιχες θέσεις, ενώ τα πρωτότυπα μετά τη συντήρηση και συγκόλλησή τους, θα εκτίθενται δίπλα σε ειδικές προθήκες. Θα γίνουν επίσης ανασυνθέσεις αμαξών, σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα. Η έκθεση θα πλαισιώνεται με πλούσιο εποπτικό υλικό, το οποίο θα βοηθάει τον επισκέπτη να μεταφερθεί στην εποχή κατασκευής του τύμβου και να γνωρίσει την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής, ειδικότερα δε τις δοξασίες και τα έθιμα που είχαν για το θάνατο.

Πρόσβαση:

Οι εργασίες στον τύμβο της Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης δεν έχουν ολοκληρωθεί και ο χώρος δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί κατάλληλα για την υποδοχή επισκεπτών. Παρόλα αυτά από την αρχή της ανασκαφής αποφασίστηκε να γίνονται δεκτοί όλοι οι επισκέπτες, γεγονός που οδήγησε στην αθρόα προσέλευση επισκεπτών, από περιοχές της Θράκης, και από διάφορα μέρη της Ελλάδας και το εξωτερικό.

Ο επισκέπτης που θα αποφασίσει να έρθει στο χώρο της ανασκαφής, μπορεί να ακολουθήσει δύο δρομολόγια, είτε μέσω Διδυμοτείχου (33,5 χλμ), είτε μέσω Ορεστιάδας (30,6 χλμ.).

Στην πρώτη περίπτωση θα βγει από το Διδυμότειχο και θα ακολουθήσει τον επαρχιακό δρόμο προς Κυπρίνο. Αφού περάσει τα χωριά Ελληνοχώρι, Μάνη, Ευγενικό, Ελαφοχώρι και Δάφνη θα συναντήσει το χωριό Λάδη. Σε απόσταση 5χλμ. από τη Λάδη θα στρίψει δεξιά προς το χωριό Χελιδόνα και θα συνεχίσει προς το χωριό Μικρή Δοξιπάρα. Σε απόσταση 800μ. από τη Χελιδόνα θα δει στα αριστερά το εκκλησάκι του Κοσμά του Αιτωλού και την πινακίδα που δείχνει το δρόμο προς το χώρο της ανασκαφής.

Αν έρθει από Ορεστιάδα, θα πρέπει να ακολουθήσει τη διαδρομή προς το χωριό Βάλτος. Βγαίνοντας από την πόλη θα συναντήσει τα χωριά Ν.Πύργος, Λεπτή, Νεοχώρι και στο χωριό Βάλτος θα στρίψει αριστερά προς Χανδρά, Μεγάλη Δοξιπάρα, Μικρή Δοξιπάρα. Όταν φτάσει στη Μικρή Δοξιπάρα θα ακολουθήσει την πινακίδα προς Χελιδόνα. Σε απόσταση 1,7 χλμ θα βρεί το εκκλησάκι του Κοσμά του Αιτωλού και την πινακίδα που οδηγεί στο χώρο της ανασκαφής μετά από διαδρομή 1,7 χλμ. σε χωματόδρομο.

Χρήσιμες Πληροφορίες:

Οι ώρες επίσκεψης είναι 07.00-14.30 το χειμώνα και 07.00-17.00 το καλοκαίρι. Οι φύλακες του χώρου συνοδεύουν τον επισκέπτη μέσα στα στέγαστρα που έχουν κατασκευαστεί για την προστασία των αμαξών και των καύσεων. Για την επίσκεψη δεν απαιτείται εισιτήριο.

Για οργανωμένες εκδρομές με λεωφορεία θα πρέπει να προηγηθεί συνεννόηση στο τηλέφωνο: 25520 96033. Να σημειωθεί τέλος ότι, προς το παρόν, η πρόσβαση στο χώρο με λεωφορείο δεν είναι εύκολη τις ημέρες που έχει βρέξει πολύ (στην ανασκαφή οδηγεί χωματόδρομος μήκους 1,7 χλμ.).


Περισσότερες Πληροφορίες για τον Αρχαιολογικό χώρο Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα: http://www.mikridoxipara-zoni.gr

Μπορείτε τέλος να επικοινωνήσετε στη διεύθυνση των γραφείων του έργου στην Ορεστιάδα: Σωτ. Τσερκέζη 2, 68200, Ορεστιάδα, στο τηλέφωνο 25520 28060 ή στέλνοντας e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση: tdpeaedz@hol.gr.


{ Πηγή: Ιστοσελίδα Δήμου Κυπρίνου και Αρχαιολογικού Χώρου Μικρής Δοξιπάρας-Ζώνης: http://www.mikridoxipara-zoni.gr }

Παρακολούθηση Μαυρόγυπα στην Δαδιά

Ο επισκέπτης στο Δάσος της Δαδιάς μπορεί να θαυμάσει τον τελευταίο πληθυσμό Μαυρόγυπα που ζει και αναπαράγεται στην Ελλάδα.

Η παρακολούθηση γίνεται στους ειδικούς χώρους τροφοληψίας (ταϊστρες). Το παρακάτω video δίνει μια μικρή ιδέα.

embed

Σουφλί, η πόλη του μεταξιού

Το Σουφλί είναι χτισμένο στην ανατολική πλαγιά του δίδυμου λόφου του προφήτη Ηλία (Αϊ-Λιά), ενός από τα τελευταία υψώματα της οροσειράς Ροδόπης. Βρίσκεται στο κέντρο του νομού Έβρου, καθώς απέχει 65 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη (νότια) και 50 χλμ. από την Ορεστιάδα (βόρεια). Έχει πληθυσμό 5.000 κατοίκων και είναι κέντρο του ομώνυμου Δήμου στον οποίο υπάγονται τα χωριά Κορνοφωλιά, Δαδιά, Λυκώφη, Λαγυνά, Σιδηρώ και Γιαννούλη.


Η παράδοση αναφέρει ότι κτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, αλλά είναι βέβαιο ότι το Σουφλί κατοικούνταν από την Αλεξανδρινή εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, καθώς και από την ανακάλυψη τάφων της ελληνιστικής περιόδου. Όμως το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο θρακικό φύλο της Βαλκανικής Χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Η ιστορία του Σουφλίου είναι άμεσα συνδεδεμένη με το μετάξι τους δύο τελευταίους αιώνες και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής Για πρώτη φορά το Σουφλί αναφέρεται από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή το 1667 μ.Χ, με το όνομα Σοφουλού. Την περίοδο εκείνη ήταν ένα κεφαλοχώρι, απαλλαγμένο από φόρους. Την τουρκική ονομασία Σοφουλού πιθανώς να την πήρε από παλιό μουσουλμανικό μοναστήρι που βρισκόταν στην περιοχή. Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή, ότι το Σουφλί πήρε την ονομασία του από τ' όνομα κάποιου βυζαντινού γαιοκτήμονα που λεγόταν Σουφλής. Το Σουφλί υπήρχε από το 16ο αι. Μέχρι τότε υπήρχαν κάποιοι οικισμοί, σε ψηλά σημεία, μέσα στη σημερινή θέση της πόλης, αλλά και γύρω από αυτή. Οι οικισμοί ήταν τόσο ασήμαντοι, ώστε να μην προκαλούσαν το ενδιαφέρον των περιηγητών. Πριν από το16ο αιώνα άρχισαν να ενώνονται και σύντομα αποτέλεσαν το χωριό, που αναφέρει ο Εβλιγιά Τσελεμπή.

Στη συνένωση αυτών των πυρήνων συμμετείχαν κι επήλυδες από άλλα μέρη της Ελλάδας, από τη Θεσσαλία και την Ήπειρο κυρίως, οι οποίοι είχαν έρθει στη Θράκη, είτε αναγκασμένοι από τους Σουλτάνους είτε αναζητώντας διέξοδο από τη φτώχεια. Είναι η μοναδική «πόλη του μεταξιού» γνωστή ακόμη για το κρασί το τσίπουρο και τα αλλαντικά, καθώς επίσης για την πλούσια παράδοση και την πολιτιστική κληρονομιά.

Σύντομη Ιστορία της Σηροτροφίας


H Μεταξουργία στην Κίνα

Η ιστορία του μεταξιού χάνεται στα βάθη των αιώνων και είναι συνυφασμένη με κινέζικους μύθους και παραδόσεις.

Ένας από αυτούς λέει ότι το 2690π.χ.η αυτοκράτειρα Σι-Λιγκ-Τσι,συζυγος του Χοάνγκ-Τι έπινε στον κήπο της τσάι όταν ξαφνικά ένα κουκούλι έπεσε μέσα στο βραστό νερό.Στην προσπάθεια της να το βγάλει, τράβηξε την πρώτη κατεργασμένη μεταξωτή κλωστή.Για την ανακάλυψη αυτή, κέρδισε την εκτίμηση του λαού της και ονομάστηκε «θεά της μουριάς και του μεταξιού» και βασιλεύει στον αστερισμό του Σκορπιού, που τα τέσσερα αστέρια του αντιπροσωπεύουν «το σπίτι του μεταξοσκώληκα».¨Έτσι άρχισε η ανάπτυξη της μεταξουργίας στην Κίνα, τέχνη που έμεινε μυστική για 20 περίπου αιώνες.
Το μεταξωτό ύφασμα έγινε γνωστό στην αρχαία Ελλάδα με τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου (336-323 π.χ.), ο οποίος έστειλε φούσκες μεταξοσκώληκα στο δάσκαλο του Αριστοτέλη, θέλοντας να μάθει το μυστικό της παραγωγής του μεταξιού, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Στα ρωμαϊκά χρόνια συνεχίστηκαν οι εισαγωγές κατεργασμένης και ακατέργαστης μεταξωτής κλωστής. Ο αυτοκράτορας φορούσε αποκλειστικά την πορφυρή μέταξα και η τιμή του μεταξιού ήταν ίση με αυτήν των πολύτιμων λίθων και του χρυσού.

Το μυστικό της σηροτροφίας μεταφέρθηκε μόλις τον 3ο αιώνα μ.Χ.,στην Ιαπωνία από Κινέζους μετανάστες που μετέφεραν κρυφά σπόρους μεταξοσκώληκα. Προοδευτικά επεκτάθηκε στις Ινδίες, στη Σογδιανή, τη Βακτριανή και την Περσία.

Βυζάντιο

Κατά την περίοδο της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, σύμφωνα με τον Προκόπιο, και κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Έλληνες μοναχοί περιηγήθηκαν στην Περσία και την Κίνα για να διαδώσουν την χριστιανική πίστη. Συγχρόνως όμως μελετούσαν ότι είχε σχέση με το μεταξοσκώληκα. Στο τέλος της περιοδείας τους 554μ.χ. μετεφεραν κρυφά μέσα στα μπαστούνια τους σπόρους μουριάς και μεταξόσπορους.

Έτσι η σηροτροφία μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί διαδόθηκε πρώτα στην κοντινή Θράκη, και μετά στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο.

Δύση

Το 730 μ.Χ. Άραβες πειρατές μετέφεραν την τέχνη της σηροτροφίας στη Σικελία και την Ισπανία.

Κατά την περίοδο των σταυροφοριών Φράγκοι εισβολείς έπαιρναν αιχμαλώτους σηροτρόφους από τις βυζαντινές κτήσεις που καταλάμβαναν με σκοπό την καλύτερη οργάνωση των εργαστηρίων τους .

Από τις αρχές του 16ου αιώνα η επεξεργασία του μεταξοσκώληκα και η παραγωγή του μεταξιού παίρνει πλέον βιομηχανική μορφή και γνωρίζει μία συνεχή τεχνολογική ανάπτυξη κατά τον 18ο αιώνα.

Περίπου στα 1800 αρχίζει και η ανάπτυξη της Αμερικανικής μεταξοβιομηχανίας και σχεδόν την ίδια εποχή το μετάξι χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή γυναικείων καλτσών έτσι έχουμε μία έκρηξη της μεταξοβιομηχανίας, δημιουργώντας των χρυσό αιώνα αυτής

Στις αρχές του 19ου αιώνα χτυπά τα σηροτροφία της δύσης μία ασθένεια των μεταξοσκωλήκων η πιπερίτιδα. Έτσι η σηροτροφία στον Ευρωπαϊκό χώρο παρουσίασε μεγάλη πτώση, πρώτα η Κίνα και μετά η Ιαπωνία εξάγουν στην Ευρώπη ακατέργαστο μετάξι. Κέντρα εμπορίας ακατέργαστου μεταξιού στην Ευρώπη είναι οι πόλεις Μάντζεστερ, Λονδίνο, Νότιγχαμ, Λυών, Παρίσι, Αβινιόν, Σαιντ Ετιέν, οι παρόχθιες πόλεις του Ρήνου, η Κολωνία και το Μιλάνο.

Το 1938 το νάιλον αντικατέστησε το μετάξι και η μεταξουργία περιορίζεται, λόγω του ανταγωνισμού των συνθετικών ινών. Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το ακατέργαστο μετάξι χρησιμοποιήθηκε μόνο για την κατασκευή αλεξιπτώτων.

Το Μετάξι στο Σουφλί

Η σηροτροφία στη μακρόχρονη ιστορία της αποτέλεσε ένα πολυσύνθετο κλάδο στης αγροτικής οικονομίας και συνέβαλε καθοριστικά και με πολλούς τρόπους στην τοπική και εθνική οικονομία.

Για την περιοχή Σουφλίου ήταν ένας παραδοσιακός κλάδος της οικονομίας του, που στις αρχές του αιώνα μας το κατέστησε σημαντικό σηροτροφικό, εμπορικό αλλά και διοικητικό κέντρο.

Η Δημοτική Επιχείρηση Σηροτροφίας & Μετάξης Σουφλίου


Μετά όμως το 2ο παγκόσμιο πόλεμο η σηροτροφία άρχισε να παρακμάζει και στην δεκαετία του 80 η παραγωγή σχεδόν εκμηδενίστηκε. Η σηροτροφία θα έσβηνε, αν κάποιοι αθεράπευτα ρομαντικοί με το αντικείμενο στο Σουφλί, δεν κινητοποιούνταν να ιδρύσουν το 1986 τη Δημοτική Επιχείρηση Σηροτροφίας & Μετάξης Σουφλίου (ΔΕΣΗΜΕΣ).

Κύριος σκοπός της επιχείρησης είναι η αναβίωση και στήριξη της σηροτροφίας. Η επιχείρηση μέσα από την ιστοσελίδα της (www.souflisilk.gr) προσπαθεί να ενημερώνει τους δημότες του Σουφλίου και το ευρύτερο κοινό, για κάθε δραστηριότητα που αφορά τη σηροτροφική διαδικασία καθώς και κάθε δρώμενο που αφορά τόσο την πρωτογενή παραγωγή όσο και τη μεταποίηση του μεταξιού.


{Πηγές: Δήμος Σουφλίου, www.soufli.gr, Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Σουφλίου: www.kpesoufliou.gr Δημοτική Επιχείρηση Σηροτροφίας & Μετάξης Σουφλίου www.souflisilk.gr }

Συλλαλητήριο κατά των χρυσωρυχείων στις 16 Ιανουαρίου

Εφημερίδα: "H ΓΝΩΜΗ", 10/12/2007


Ραντεβού για τις 16 Ιανουαρίου δίνουν σύσσωμοι οι φορείς και οι κάτοικοι του Έβρου και της Ροδόπης που αντιδρούν στην εγκατάσταση και λειτουργία των χρυσωρυχείων στην περιοχή του Περάματος. Η πρώτη δυναμική κινητοποίηση θα είναι ένα μαζικό συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί την ημέρα εκείνη στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, ενώ θα ακολουθήσει σειρά άλλων δράσεων.

Σε σύσκεψη φορέων που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, εξετάστηκαν τα νέα δεδομένα που προέκυψαν στην υπόθεση, μετά την ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή οι τρεις βουλευτές Έβρου και Ροδόπης του ΠΑΣΟΚ κ.κ. Ντόλιος, Πεταλωτής και Χατζηοσμάν, ενώ εκφράστηκε η βούληση όλων για άμεση πραγματοποίηση δυναμικών κινητοποιήσεων.

Στις προτάσεις της Διανομαρχιακής Επιτροπής, εκτός από τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου που αποφασίστηκε για τις 16 Ιανουαρίου, περιλαμβάνεται το κλείσιμο του αεροδρομίου «Δημόκριτος» και του τελωνείου των Κήπων. Παράλληλα τέθηκε και το ζήτημα της επιδίωξης συνάντησης με τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης. Οι ακριβείς ημερομηνίες για τις κινητοποιήσεις αυτές αναμένεται να αποφασισθούν εντός των επόμενων ημερών. Η υποβολή των παραιτήσεων όλων των -αιρετών και μη- πολιτικών αρχών των δύο νομών ήταν αυτό που προτάθηκε από τον προεδρεύοντα της σύσκεψης Σαμψών Σταφυλίδη, ως τελευταίο όπλο στα χέρια της Διανομαρχιακής Επιτροπής και των τοπικών φορέων. Από την πλευρά του, το μέλος της Διανομαρχιακής Παναγιώτης Παρασκευόπουλος επισήμανε ότι η εταιρεία έχει κάθε συμφέρον να κρατά το θέμα σε διαρκή συζήτηση, τονίζοντας ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, φορείς και κάτοικοι, θα πρέπει να δείξουν την αποφασιστικότητά τους. Ο Αντινομάρχης Έβρου Μιχάλης Κογιομτζής, εκτίμησε ότι «η ΚΥΑ κινδυνεύει να υπογραφεί από μέρα σε μέρα», και γι’ αυτό θα πρέπει τα πρώτα δείγματα αντίδρασης να είναι άμεσα. Η κα Όλγα Γκιούρδα καυτηρίασε τις απουσίες ορισμένων από τη σύσκεψη, ενώ κάλεσε όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου Δημήτρης Αναστασιάδης πρότεινε να δεσμευθούν όλοι για τις αποφάσεις που θα παρθούν, αλλά και να κηρυχθούν ως ανεπιθύμητοι στην περιοχή όλοι οι υπουργοί, υφυπουργοί και κυβερνητικά στελέχη. Την κάθοδο όσο το δυνατόν περισσότερων φορέων και πολιτών με λεωφορεία στην Αθήνα, μέχρι το τέλος της εβδομάδας, πρότεινε το μέλος της Διανομαρχιακής Γιώργος Φακριάδης. «Να μην υπάρξει κόπωση», υπογράμμισε ο βουλευτής Έβρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Ντόλιος, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση ακόμη ζυγίζει το θέμα, παρακολουθεί τις δικές μας αντιδράσεις, έως ότου πάρει τις τελικές της αποφάσεις». Ο Αντινομάρχης ΝΑΡΕ Γιώργος Θωμαϊδης, πρότεινε ακριβώς ό,τι είχε προτείνει στο πρόσφατο Νομαρχιακό Συμβούλιο: τις παραιτήσεις όλων των φορέων, σε περίπτωση που εγκριθεί η ΚΥΑ και δεν εκφραστεί η οριστική άρνηση της κυβέρνησης απέναντι στην επένδυση αυτή. «Η περιοχή μας δεν προσφέρεται για τέτοιους τυχοδιωκτισμούς», επισήμανε ο βουλευτής Ροδόπης του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Πεταλωτής, ενώ το μέλος της Διανομαρχιακής Γιώργος Μποτσίδης τόνισε ότι θα πρέπει όλοι, ανεξαιρέτως, να συμμετέχουν χωρίς καμία δικαιολογία στις κινητοποιήσεις. Ο βουλευτής Έβρου της Νέας Δημοκρατίας Σταύρος Κελέτσης, αφού ξεκαθάρισε ότι στη σύσκεψη εκπροσωπούσε τον εαυτό του, κι όχι την κυβέρνηση, επανέλαβε τη ρητή άρνησή του απέναντι στο ενδεχόμενο εγκατάστασης χρυσωρυχείων, τονίζοντας ότι θα πρέπει άμεσα να επιδιωχθεί μία συνάντηση με τους κ.κ. Σουφλιά και Φώλια.

Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιώργος Αλεξανδρής επισήμανε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα πρωτοστατεί σε ό,τι αποφασιστεί, ενώ ο Βαγγέλης Λαμπάκης σημείωσε ότι «η κυβέρνηση βρίσκει κάθε φορά κάποιον υπουργό ή υφυπουργό για να μας διαβεβαιώσει ότι το έργο δεν θα γίνει», ζητώντας άμεσα να κανονισθεί ένα ραντεβού με τα αρμόδια υπουργεία. Για κινητοποιήσεις χωρίς εκπτώσεις, στις οποίες πρέπει να κληθούν και να πρωτοστατήσουν οι μαθητές και οι φοιτητές της πόλης μίλησε ο επικεφαλής της ΔΗΔΑΣ Σάββας Δευτεραίος, ενώ ο επικεφαλής της «Πορείας στο Μέλλον» Γιάννης Λασκαράκης επισήμανε ότι «λείπει ένα πολιτικό πλαίσιο για τον αγώνα, το οποίο θα αποδειχθεί εξαιρετικά κρίσιμο, όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε την κυβέρνηση και την Ε.Ε.». Ο Αντινομάρχης Ροδόπης Κώστας Κατσιμίγας, τόνισε ότι το θέμα για τους δύο νομούς έχει λήξει προ πολλού κι ότι «θα πρέπει να έχει νόμπελ χημείας η εταιρεία για να εξορύξει τον χρυσό δίχως να βλάψει το περιβάλλον». Οι εκπρόσωποι των κομμάτων κ.κ. Κασιμάτη (ΝΔ), Κεραμέα (ΠΑΣΟΚ), Τρέλλης (ΚΚΕ), Πανταζίδης (ΣΥΝ) και Γοδοσίδης (ΛΑΟΣ) δήλωσαν παρόντες στους αγώνες και τόνισαν ότι θα πρέπει να υπάρξει μαζική κινητοποίηση.

Το ψήφισμα του Νομαρχιακού Συμβουλίου Έβρου:

«Το Νομαρχιακό Συμβούλιο εδώ και χρόνια υποστηρίζει ενεργά κάθε επενδυτική δραστηριότητα, η οποία συμβάλλει στη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Τάσσεται όμως ενάντια στην εξόρυξη του χρυσού, αφού επανειλημμένως και σαφώς κρίνεται από την επιστημονική κοινότητα, ως η πιο επικίνδυνη δραστηριότητα με δραματικές επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον.

Στη Θράκη, παρά την εκφρασμένη αντίθεση του συνόλου των κατοίκων και όλων των τοπικών φορέων, επικρατεί αγανάκτηση για τις απαντήσεις που έδωσαν τα υπουργεία ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε και Ανάπτυξης, σχετικά με την υπό έκδοση ΚΥΑ σε ερώτηση βουλευτών Θράκης.
Ο Λαός της Θράκης θα αντισταθεί με σθένος και θα συνεχίσει με κάθε τρόπο και μέσο τον αγώνα του, για την οριστική απομάκρυνση της καταστροφικής αυτής επένδυσης από την Θρακική γη.

Απαιτούμε:

Την προσωπική παρέμβαση του Πρωθυπουργού για να δοθεί τέλος στην επικίνδυνη εξορυκτική δραστηριότητα, που αφορά το χρυσό.

Όλα τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη βουλή, να συνεχίζουν να στηρίζουν τον αγώνα μας για την αποτροπή της εγκατάστασης εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσού στην περιοχή μας.

Συνάντηση της διανομαρχιακής επιτροπής με τους αρμόδιους υπουργούς, ώστε να ενημερωθούν εκ νέου και να δεσμευτούν για την απόρριψη του σχεδίου ΚΥΑ έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.

Τέλος θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές προς όλους, ότι είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε με κάθε μέσο μάχη ζωής για τον τόπο μας και τις επόμενες γενιές, ώστε να αποτρέψουμε την επένδυση αυτή».

Συντάκτης: Kική Hπειρώτου

Πηγή: Εφημερίδα "Η ΓΝΩΜΗ", 10/12/2007

Εικόνες - Μεταξάδες

Χωρίς πολλά λόγια...


Η περιοχή Μεταξάδων - Παλιουριού, βρίσκεται δίπλα στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, 28 περίπου χλμ δυτικά από το Διδυμότειχο. Χαρακτηρίζεται από ομαλό ανάγλυφο, με χαμηλούς λόφους. Μια πανοραμική άποψη του χωριού των Μεταξάδων, ανάμεσα σε χαμηλούς λόφους και καλλιέργειες, απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία.


Το τοπίο της δασοσκεπής έκτασης στο κοινοτικό δάσος Μεταξάδων είναι ιδιαίτερο.


Καρποφόρα δέντρα και θάμνοι φυτρώνουν στα ξέφωτα και προσφέρουν πλούσια τροφή στην άγρια πανίδα. Στη φωτογραφία: Γκορτσιά (Pyrus amygdaliformis)


Eντομοφάγα πουλιά, όπως ο Καλόγερος ή Παπαδίτσα (Parus major), το χειμώνα καταφεύγουν στους κατοικημένους χώρους και τρέφονται από υπολείμματα τροφών και καρπούς, που βρίσκουν στις αυλές των σπιτιών.


Ο Μαυροπελαργός (Ciconia nigra), είναι ένα από τα σπανιότερα πουλιά που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ελλάδα.


Στην Βόρεια Ελλάδα και ειδικότερα στην Θράκη (και στην περιοχή Μεταξάδων) παρατηρείται συχνά σε ορεινά ρυάκια και υγρότοπους.


Το δημοτικό δάσος Μεταξάδων είναι πλούσιο σε φυσικές ομορφιές, αλλά και σε θηράματα όπως και η γύρω περιοχή και ιδιαίτερα οι παραποτάμιες περιοχές προσελκύουν πολλούς κυνηγούς αλλά και ερασιτέχνες ψαράδες.

Στο δημοτικό δάσος Μεταξάδων, βρίσκεται και το Ύψωμα των Μεταξάδων όπου έγινε η τελευταία μάχη του ελληνικού μεταπολεμικού εμφυλίου, αλλά και ο χώρος δασικής αναψυχής του Αγ. Κωνσταντίνου.


Ο παραδοσιακός οικισμός των Μεταξάδων και του Παλιουρίου, αλλά και τμήματα των οικισμών της Αβδέλλας και Αλεποχωρίου, είναι ιδιαίτερα αξιόλογοι, με τα παραδοσιακά λιθόχτιστα σπίτια, χτισμένα με ιδιαίτερη μαστοριά, και είναι μοναδικά στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου.


Σε πολλά ακόμη χωριά της περιοχής, μπορεί ακόμη κανείς να βρει σπίτια, αρχιτεκτονικής κλασσικής για αγροτικούς οικισμούς των αρχών του αιώνα.


Οι τρεις μεταβυζαντινοί ναοί (Αγ. Αθανάσιος Μεταξάδων, Αγ. Αθανάσιος Αλεποχωρίου και Αγ. Παντελεήμονας Παλιουρίου), χτισμένοι στα τέλη του 17ου αρχές 18ου αιώνα, με κλασσική για την εποχή αρχιτεκτονική.




Περισσότερες Πληροφορίες: Δήμος Μεταξάδων, http://metaxades.evros.gr

Εκδρομές Ορεινής Πεζοπορίας από τον Αθλητικό Οργανισμό του Δήμου Αλεξανδρούπολης

Ο Αθλητικός Οργανισμός του Δήμου Αλεξ/πολης διοργανώνει κάθε Κυριακή εκδρομές Ορεινής Πεζοπορίας με στόχο την εναλλακτική άθληση, την ψυχαγωγία, την γνώση, την εκπαίδευση, την παιδαγωγική και άλλους γενικούς στόχους όπως της ανάπτυξης δεξιοτήτων, της συνεργασίας και της συμμετοχής.

Το περπάτημα είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους άθλησης. Είναι εύκολο, όχι ιδιαίτερα κοπιαστικό, δεν απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό και μπορεί να γίνει οπουδήποτε από τον οποιονδήποτε. Χαρίζει υγεία, μακροζωία, και βοηθά στην απώλεια περιττών κιλών. Βελτιώνει το ρυθμό της καρδιάς και βοηθάει την πρόληψη της οστεοπόρωσης, ενώ απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Η επόμενη εκδρομή του Οργανισμού θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου στη Νίψα.

…λίγα λόγια για την Εκδρομή…

Ξεκινώντας μέσα από το χωριό μπαίνουμε στο Δρυμό της Νίψας και περνάμε το ρέμα. Προορισμός μας από εκεί είναι η παλιά Νίψα.

Εκεί βρίσκεται η εκκλησία της "Γέννησης της Θεοτόκου" όπου και θα κάνουμε στάση.

Συνεχίζουμε το δρόμο μας και μετά από 20 λεπτά φτάνουμε στο εκκλησσάκι του "Αι Γιάννη του Θεολόγου". Επιστροφή στο χωριό.

Δήλωσε και εσύ συμμετοχή

Περισσότερες Πληροφορίες: Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Αλεξανδρούπολης
Τηλ.: 25510 31026 & 20653


{Πηγή: Εφημερίδα "Ελεύθερη Θράκη", 6/12/2007}

Όταν οι ηγέτες θέλουν…

Άρθρο που δημοσίευσα στην Εφημερίδα "Πολίτης της Θράκης", 5/12/2007

Στο προηγούμενο φύλλο του «Πολίτη της Θράκης» (ειδικό αφιέρωμα στην Κλιματική Αλλαγή) γράφαμε ότι μετά τις τελευταίες εκλογές στην Αυστραλία, εξελίξεις θα πρέπει να αναμένονται στην περιβαλλοντική πολιτική της χώρας. Αποδεικνύεται ότι οι πρώτες κυβερνητικές μεταβολές σε αυτόν τον τομέα, πραγματοποιούνται ήδη με ιλιγγιώδη ταχύτατα. Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα από την εκλογή του Εργατικού Κόμματος και η νέα ηγεσία έκανε ήδη πράξη μια από τις βασικότερες προεκλογικές δεσμεύσεις της: την επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο.

Αν και η επικύρωση του Πρωτοκόλλου είχε «λιμνάσει» για πολλά χρόνια λόγω της αδιαλλαξίας της προηγούμενης Κυβέρνησης των συντηρητικών, η νέα ηγεσία κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα, εντός μάλιστα μιας μόνο εβδομάδας! Έτσι η Αυστραλία έπαψε να αποτελεί το «αποκούμπι» των ΗΠΑ στην μη επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς έως πρότινος ήταν οι δύο μόνο ανεπτυγμένες χώρες παγκοσμίως που δεν το είχαν επικυρώσει. Με αυτόν τον τρόπο, εφ’ εξής η Αυστραλία, αφήνει πλέον τις ΗΠΑ στον «μοναχικό» δρόμο που έχει επιλέξει η Κυβέρνηση Μπους.

Η ραγδαία αυτή αλλαγή περιβαλλοντικής πολιτικής στην Αυστραλία είναι εξαιρετικής σημασίας και αποδεικνύει καταρχήν ότι όταν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση, όταν με άλλα λόγια οι ηγέτες θέλουν, πολλά μπορούν να επιτευχθούν. Εξασφαλίζει, επιπλέον, σε παγκόσμιο επίπεδο, και μια ενεργότερη συμμετοχή της Αυστραλίας στην «μετά-Κιότο» εποχή στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, που μόλις αρχίζει.

Ακόμη όμως πιο πρωτοποριακή ήταν η απόφαση της ηγεσίας των Αυστραλών Εργατικών να αναθέσουν το Υπουργείο Περιβάλλοντος στον πρώην ροκ καλλιτέχνη, Peter Garrett. Όσο κι αν αυτό φαντάζει «εξωπραγματικό» για τα πολιτικά δεδομένα αρκετών χωρών (μεταξύ των οποίων ίσως και της Ελλάδας) η νέα ηγεσία της Αυστραλίας επέλεξε να εναποθέσει την περιβαλλοντική της πολιτική σε έναν κοινωνικά και περιβαλλοντικά ευαίσθητο καλλιτέχνη, αντί σε έναν «πολιτικό καριέρας», όπως πιθανόν «συμβατικά» θα συνέβαινε αλλού.

Τυχαίο επικοινωνιακό γεγονός, θα έλεγε κάποιος. Κι όμως η πραγματικότητα φαντάζει διαφορετική, αφού ο Garrett διαθέτει έντονη πολιτική και περιβαλλοντική συνείδηση. Χαρακτηριστικότερη ίσως απόδειξη η αγωνία του για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων της Αυστραλίας. Να σημειωθεί μόνο ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του (1987) «Beds are Burning», αναφερόταν στις αδικίες που βίωναν οι αυτόχθονες της χώρας. Εξάλλου, ο ίδιος υπήρξε, στο παρελθόν, επικεφαλής του Αυστραλιανού Ιδρύματος Περιβάλλοντος καθώς και μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου της Greenpeace.

Αλλά και το ίδιο το συγκρότημά του (Midnight Oil) έχει αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις την κοινωνική και περιβαλλοντική του ευαισθησία. Το 1990, για παράδειγμα, το συγκρότημα είχε πραγματοποιήσει συναυλία διαμαρτυρίας έξω από ορυχείο ουρανίου στην Αυστραλία, διαδηλώνοντας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Επανέλαβε μάλιστα την ίδια συναυλία έξω από την έδρα της εταιρείας Exxon στην Νέα Υόρκη όπου ακούστηκε και το σύνθημα: «Οι Midnight Oil σας κάνουν να χορεύετε, η Exxon Oil μας κάνουν να αρρωσταίνουμε» («Midnight Oil Makes You Dance, Exxon Oil Makes Us Sick»). Πιο πρόσφατο παράδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας, η επανένωση του συγκροτήματος (μόνο για μια συναυλία) για την συμμετοχή στο Wave Aid και την συγκέντρωση χρημάτων για την καταστροφή που προκλήθηκε από το φονικό τσουνάμι στην Νοτιοανατολική Ασία.

Μετά από σχεδόν 12 χρόνια διακυβέρνησης των συντηρητικών του Τζον Χάουαρντ στην Αυστραλία, υπήρξαν δύο μελανά σημεία της χώρας διεθνώς: η συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο στο Ιράκ (η Αυστραλία υπήρξε από τους πιο πρόθυμους Αμερικανικούς συμμάχους μαζί με την Μεγάλη Βρετανία) και η μη επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτά τα δύο σημεία αποτέλεσαν και τις σημαντικότερες προεκλογικές δεσμεύσεις του ηγέτη των Εργατικών, Κέβιν Ρουντ. Είχε προεκλογικά δεσμευτεί ότι θα επιδιώξει, το συντομότερο δυνατό, η χώρα του: πρώτον να επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο και δεύτερον να αποχωρήσει από το Ιράκ. Το πρώτο έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Και από ότι φαίνεται, μάλλον έπεται συνέχειας…

{Περισσότερες Πληροφορίες για τον Peter Garrett μπορείτε να βρείτε στην προσωπική ιστοσελίδα του: www.petergarrett.com.au }


Εφημερίδα "Πολίτης της Θράκης"
www.politis-thrakis.gr

Εικόνες - Δέλτα του Έβρου

Χωρίς πολλά λόγια...

Το δέλτα του ποταμού Έβρου, είναι διεθνώς αναγνωρισμένο ως μια περιοχή υψηλής οικολογικής σημασίας.


Στο νοτιοανατολικό άκρο του Νομού Έβρου, στα σύνορα με την Τουρκία, ο ποταμός Έβρος σχηματίζει ένα πλούσιο δέλτα, έναν υγρότοπο διεθνούς σημασίας, συνολικής έκτασης 200 τετραγωνικών χιλιομέτρων.


Η προστασία του Δέλτα Έβρου είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που το θεωρούν σπίτι τους.


Ιδιαίτερα σημαντική, τόσο σε είδη όσο και σε αριθμούς, είναι η παρουσία της ορνιθοπανίδας, των αμφίβιων και ερπετών, των θηλαστικών και των ψαριών στο Δέλτα Έβρου.


Το Δέλτα του Έβρου, έγινε ευρέως γνωστό ως υγρότοπος που φιλοξενεί μια ιδιαίτερα πλούσια και σπάνια ορνιθοπανίδα.


Το Δέλτα του Έβρου, χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία σε βιότοπους στους οποίους απαντούν 316 είδη πουλιών. Είναι, πιθανά, η πιο σημαντική υγροτοπική περιοχή για τα μεταναστευτικά παρυδάτια είδη στην Ανατολική Μεσόγειο.


Κατά τη διάρκεια του χειμώνα ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός υδρόβιων πουλιών (περισσότερα από 145 είδη) διαχειμάζει στο Δέλτα.


Σημαντικός είναι, επίσης, ο αριθμός των πουλιών που χρησιμοποιούν τον υγρότοπο ως ενδιάμεσο σταθμό για διατροφή και ανάπαυση κατά τη μετανάστευσή τους από την Ευρώπη προς την Αφρική και αντίστροφα.


Ανάμεσα στα είδη που διέρχονται από το Δέλτα κατά τη μετανάστευση τους διακρίνονται ο ροδοπελεκάνος, η χαλκόκοτα, η χουλιαρομύτα, αργυροπελεκάνοι, νανόγλαροι, μαυρογλάρονα κ.ά..


Το Δέλτα του Έβρου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς υγροτόπους στην Ελλάδα και την Ευρώπη για πολλά είδη αρπακτικών.


Μια περιήγηση στο Δέλτα Έβρου είναι πάντα διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα. Τα μοναδικά χρώματα, οι μυρωδιές και οι ήχοι της φύσης του καταγράφονται ως μια εμπειρία μοναδική.


Η ποικιλία των μορφών ζωής που φιλοξενεί, η σπουδαιότητά του για το μεταναστευτικό ταξίδι πολλών πουλιών, η δυναμική εξέλιξη των οικοτόπων του, τα αγαθά που προσφέρει στους ανθρώπους και οι μύθοι και οι παραδόσεις που γεννήθηκαν εδώ αξίζει να προστατευτούν και να μεταβιβαστούν στις επόμενες γενιές.


Το Δέλτα Έβρου φιλοξενεί μια μεγάλη ποικιλία πουλιών και ζώων, μοναδική στον ευρωπαϊκό χώρο.


Ένα ταξίδι θα σας πείσει!


Θυμηθείτε πως η περιήγηση στο Δέλτα του Έβρου περιέχει εκτός από ευχαρίστηση και σπάνιες στιγμές, το σεβασμό στο περιβάλλον του Δέλτα και σε όλες τις μορφές ζωής που φιλοξενεί. Γι' αυτό, περιηγηθείτε προσεκτικά και πάντοτε σύμφωνα με τις υποδείξεις των ανθρώπων του Κέντρου Πληροφόρησης Δέλτα Έβρου.



Για περισσότερες πληροφορίες: Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα: http://www.evros-delta.gr. Τηλέφωνα: Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα Έβρου (Τραϊανούπολη) 25510 61000, Δημοτικό Τουριστικό Κέντρο Φερών (Φέρες) 25550 24310

Οι Περιπέτειες του Μεταξοσκώληκα στην πόλη του Μεταξιού

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Σουφλίου διοργανώνει πρόγραμμα “Οι περιπέτειες του μεταξοσκώληκα στην πόλη του μεταξιού”, το οποίο είναι σχετικό με την αειφόρο ανάπτυξη της περιοχής. Η διάρκειά του είναι 4 ημέρες για τα σχολεία της Β/θμιας Εκπ/σης και 3 ημέρες για τα σχολεία της Α/θμιας Εκπ/σης. Ακόμα πραγματοποιούνται μονοήμερα προγράμματα για σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης.

Στόχοι του προγράμματος :

 Να γνωρίσουν οι μαθητές τη σηροτροφία και τη σχέση της με την τοπική κοινωνία.
 Να διερευνήσουν την επίδραση του μεταξιού στην ιστορία, οικονομία και αρχιτεκτονική του τόπου.
 Να αναγνωρίσουν τη σηροτροφία ως μοντέλο αειφόρου ανάπτυξης.
 Να διαμορφώσουν θετική στάση απέναντι στο περιβάλλον.
 Να αναπτύξουν δεξιότητες στο να παρατηρούν, να μετρούν, να καταγράφουν, να ταξινομούν.

Οι θεματικές ενότητες του προγράμματος είναι :

 Εκτροφή μεταξοσκώληκα - Μεταποίηση - Εμπόριο.
 Αρχιτεκτονική δομή κτιρίων.
 Αγροτικές καλλιέργειες - Εναλλακτικές λύσεις.
 Πολιτισμός - Τουρισμός - Ανάπτυξη περιοχής.


Περισσότερες Πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Σουφλίου: www.kpesoufliou.gr . ΚΠΕ Σουφλίου: Μ. Παπαναστασίου 3, 68400, Σουφλί, Έβρος, Τηλ: 25540 24383

Χρόνης Αηδονίδης: «Τ’ αηδόνι της ανατολής»

Ο Χρόνης Αηδονίδης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1928, στην Καρωτή, ένα χωριό κοντά στο Διδυμότειχο. Γιος του ιερέα Χρήστου και της Χρυσάνθης Αηδονίδη, είναι o δεύτερος από τα πέντε αδέλφια του. Στο χωριό του, στην Καρωτή, περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι εκεί είναι που μαθαίνει τα πρώτα του τραγούδια και μυείται στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής, πρώτα από τη μητέρα του, που γνώριζε τα περισσότερα τραγούδια της Θράκης κι έπειτα απ' τους περιπλανώδιους μουσικούς που έπαιζαν στα πανηγύρια του χωριού του.

Μαθητής ακόμα, διδάσκεται βυζαντινή μουσική, από τον πατέρα του και μετά από τον δάσκαλο Μιχάλη Κεφαλοκόπτη. Όταν τελείωσε το οκτωτάξιο γυμνάσιο στο Διδυμότειχο, διορίστηκε ως κοινοτικός δάσκαλος σε ένα χωριό της βουλγαρικής μεθορίου, τα Πετρωτά. Το 1950 εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη βυζαντινή μουσική, στο Ελληνικό Ωδείο, κοντά στο μεγάλο δάσκαλο Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου. Το Μάρτιο του ίδιου χρόνου, προσλαμβάνεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου εργάζεται ως λογιστής, ενώ παράλληλα έχει ξεκινήσει και τις σπουδές του στα λογιστικά, στη σχολή "Πυρσός", τις οποίες θα ολοκλήρωσει δύο χρόνια αργότερα.

Στο Σισμανόγλειο, μια σημαντική συγκυρία θα του αλλάξει τη ζωή. Το 1953 o μεγάλος μας λαογράφος Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου θα τον αναζητήσει και θα του προτείνει να συμμετέχει στην εκπομπή του "Θρακικοί Αντίλαλοι", στο κρατικό ραδιόφωνο. Παρότι στην αρχή ο Χρόνης Αηδονίδης θα διστάσει, λέγοντάς του "Με συγχωρείτε πολύ. Τα τραγούδια αυτά τα ξέρω, τα αγαπώ, αλλά...ντρέπομαι να τα πω. Θα με κοροϊδεύουν", στο τέλος όμως με τις συμβουλές και τις παραινέσεις του μεγάλου μας λαογράφου, θα αποφασίσει να λάβει μέρος σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και διάδοσης της παραδοσιακής μας μουσικής.

Από τότε και με τη βοήθεια του Πολύδωρου Παπαχριστοδούλου, παίρνει μέρος στις εκπομπές του, συμμετέχοντας πολύ σύντομα ως μονωδός στη Χορωδία του Παντελή Καββακόπουλου. Αργότερα συμμετέχει και στη χορωδία του Σίμωνα Καρρά, ενώ από το 1957, αναλαμβάνει τακτική εβδομαδιαία εκπομπή στο ραδιόφωνο, προβάλλοντας το μουσικό θησαυρό της πατρίδας του, της Θράκης. Ήταν η πρώτη φορά που τα Θρακιώτικα τραγούδια ακούγονταν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

Σήμερα ο Χρόνης Αηδονίδης έχει μια πλούσια δισκογραφία, με τα ωραιότερα τραγούδια της Θράκης, βόρειας, ανατολικής και δυτικής. Έχει λάβει μέρος σε εκατοντάδες εκδηλώσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, σε όλα τα κρατίδια της τέως Σοβιετικής Ένωσης, Ευρώπη).

Σημαντικό βήμα στην καλλιτεχνική του πορεία ήταν η ιδιαίτερα επιτυχής συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα, στο δίσκο "Τ' Αηδόνια της Ανατολής", το Μάρτιο του 1990. Οι παραδοσιακοί ήχοι, μέσω αυτής της συνεργασίας, άγγιξαν και ένα κοινό που έως τότε δεν είχε ασχοληθεί με το είδος αυτό. Ακολούθησαν συναυλίες, με μεγάλη απήχηση, όπως εκείνη της παρουσίασης του δίσκου αυτού στο Λυκαβηττο, αλλά και άλλες σε κάθε τόπο της Ελλάδας και στο Εξωτερικού. Η επιτυχία θα συνεχιστεί με μία ακόμη σημαντική έκδοση των πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης, το 1993. Ο διπλός δίσκος "Τραγούδια και σκοποί της Θράκης", συνοδευόμενος από ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό και με τραγούδια αποκλειστικά ερμηνευμένα από το Χρόνη Αηδονίδη, θα συναγωνιστεί σε πωλήσεις και απήχηση τ' "Αηδόνια της Ανατολής".

Η παραδοσιακή μουσική της Θράκης είχε αποκτήσει πλέον ένα μεγάλο ακροατήριο από κάθε γωνιά της Ελλάδας και σύντομα, μερικά χρόνια αργότερα, επρόκειτο να αποκτήσει ένα επίσης μεγάλο ακροατήριο και από κάθε γωνιά της γης. Την πρωτοχρονιά του 2000, σε ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό εορταστικό πρόγραμμα υποδοχής της νέας χιλιετίας, κάθε χώρα αναλαμβάνει να μεταδώσει με video-clip, μέσω δορυφορικής σύνδεσης, ένα τραγούδι, για να καλωσορίσει το νέο αιώνα. Η Ελλάδα την Ανατολή του 2000 την καλωσόρισε, στο Σούνιο, με τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη στα τραγούδια "Να 'μαν πουλί να πέταγα" και "Βασίλεψεν Αυγερινός". Το video -clip που απαθανάτισε αυτή τη συγκινητική στιγμή επιμελήθηκε ο γνωστός σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης και μεταδόθηκε από την Κρατική Τηλεόραση. Έκανε τόση αίσθηση το άκουσμα των θρακιώτικων ήχων από τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη, ώστε από τότε πολλά τραγούδια του μεγάλου μας καλλιτέχνη ακούγονται στο εξωτερικό, στα ραδιόφωνα αλλά και ως σήματα σε εκπομπές ή και σε τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτς σε χώρες της Ευρώπης.


Το 2001 ένα ακόμα σημαντικό βήμα θα φέρει το Χρόνη Αηδονίδη και πάλι στο προσκήνιο. Η συνεργασία του με τον Νίκο Κυπουργό, στο δίσκο "Τα μυστικά του Κήπου" θα ξαφνιάσει. Ένα νανούρισμα (το "Βλέφαρό μου"), σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, με ήχο παραδοσιακό αλλά και τη φρεσκάδα της πνοής της εποχής μας, θα κλέψει την παράσταση και θα αγαπηθεί όσο κανένα άλλο από τον κόσμο.

Το 2003, άλλη μια ιδιαίτερη συνεργασία, που κάνει αίσθηση, θα προστεθεί στο ενεργητικό του, με το δίσκο "Στης καρδιάς μου τ΄ανοιχτά", στην οποία θα συναντήσει τις μελωδίες του Παντελή Θαλασσινού σε δύο τραγούδια των: Ηλία Κατσούλη (Αχ κορμί ζωγραφιστό μου) και Χρυσόστομου Γελαγώτη (Κατερίνα Καρδερίνα). Το 2004, με το διπλό cd "Όταν οι δρόμοι συναντιούνται", ηχογραφεί για πρώτη φορά, μαζί με τη μαθήτριά του Νεκταρία Καραντζή, βυζαντινούς ύμνους. Παρότι ξεκίνησε το δρόμο της μουσικής από ψάλτης, ήταν η πρώτη φορά, με το cd αυτό, που παρέδωσε στη δισκογραφία δείγμα των εξαιρετικών ικανοτήτων και στο χώρο της Βυζαντινής Μουσικής.

Στην Ολυμπιάδα της Αθήνας του 2004, ο Χρόνης Αηδονίδης με τη γλυκολαλιά του καλωσόρισε τους ξένους φίλους μας, στην Τελετή Λήξης, με μοναδικό τρόπο, τραγουδώντας συγκινητικά το καθιστικό: "Φίλοι μ' καλωσορίσατε".


Το Πάσχα του 2005, συμμετείχε ως κεντρικό πρόσωπο σε καθημερινή επετειακή εκπομπή της ΕΤ1 που προβλήθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, με τίτλο: "ΕΠΙΚΡΑΝΘΗ", ψάλλοντας βυζαντινούς ύμνους της περιόδου, μαζί με τη μαθήτρια, συνεργάτη και καθ' ομολογία του ίδιου, διάδοχό του στο έργο του, Νεκταρία Καραντζή καθώς και τον καθηγητή βυζαντινής μουσικής, θεολόγο- φιλόλογο κ.Δημήτρη Βερύκιο. Στην εκπομπή συμμετείχαν, διαβάζοντας αναγνώσματα των ημερών, οι καταξιωμένοι ηθοποιοί: Γρήγορης Βαλτινός και Κοραλία Καράντη.

Ο Χρόνης Αηδονίδης σήμερα, με φωνή ακόμα πιο ώριμη αλλά και πιο γλυκιά και ευαίσθητη από εκείνη των νεανικών του χρόνων και με γνώση του "που πονάει το κάθε τραγούδι", όπως λέει ο ίδιος, συνεχίζει να προσφέρει στην παραδοσιακή μουσική του τόπου μας μεταφέροντας στις επόμενες γενιές το έργο του, μέσα από τη διδασκαλία του. Διδάσκει επίσης παραδοσιακό τραγούδι στο Χαλάνδρι, στο Ίδρυμα Ζήση και στο Κεντρικό Ωδείο (Κώστα Κλάββα) (όπου πέραν από παραδοσιακό τραγούδι, διδάσκει και βυζαντινή μουσική), ενώ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Μουσικής Παράδοσης Θράκης, Μ. Ασίας και Ευξείνου Πόντου (τμήματος της Ε.Π.Α.Δ.Α.) ενώ είναι δημιουργός και εμπνευστής της ίδρυσης και λειτουργίας του Εργαστηρίου Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, του οποίου είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του "Αρχείου Ελληνικής Μουσικής", το οποίο έχει να επιδείξει μια πλούσια δραστηριότητα στο χώρο της λαογραφίας, με πολύ προσεγμένες εκδόσεις βιβλίων και cds από όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

Ο Χρόνης Αηδονίδης έχει αφήσει το δικό του στίγμα στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής. Οι σπάνιες ερμηνευτικές του ικανότητες, οι ιδιαίτεροι λαρυγγισμοί της βελούδινης φωνής του, το δημιουργικό του πνεύμα που τον οδήγησε να συνθέσει ξεχωριστές μελωδίες, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει και να θεωρείται σήμερα ως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της παραδοσιακής μας μουσικής και ως ο άνθρωπος που κατόρθωσε να απομακρύνει το παραδοσιακό τραγούδι από τα καταγώγια, όπου κάποτε το κατέτασσαν και να το οδηγήσει στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής.



Περισσότερες λεπτομέρειες για τη βιογραφία, τη δισκογραφία καθώς και τις εμφανίσεις του Χρόνη Αηδονίδη, μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του: www.aidonidis.gr